دیابت می تواند باعث بهبودی کند زخم و جراحت شود. این مسئله باعث افزایش احتمال بروز عفونت ها و مشکلات دیگری در افراد دیابتی می شود. افرادی که به خوبی دیابت خود را مدیریت می کنند می توانند بهبودی زخم ها را سرعت بخشیده و احتمال ابتلا به عفونت های جدی را کاهش دهند.

دیابت و بهبود زخم

جراحت های جزئی، بریدگی ها و سوختگی ها بخشی از زندگی هستند اما برای بیماران دیابتی می توانند مشکلات جدی در رابطه با سلامتشان ایجاد کنند. خیلی از دیابتی ها دچار زخم هایی می شوند که یا به کندی بهبود می یابند و یا هرگز بهبود پیدا نمی کنند. زخم هایی که به خوبی بهبود نمی یابند می توانند تبدیل به عفونت شوند. عفونت می تواند به شکل موضعی پخش شده و استخوان و بافت اطراف و یا نقاط دیگر بدن را درگیر کند. حتی ممکن است کشنده باشند. 15 درصد از بیماران دیابتی به زخم پای دیابتی دچار می شوند. زخم های دردناکی که می توانند نهایتا به قطع عضو بیانجامند.

حتی زمانی که زخم عفونی نمی شود، می تواند بر سلامت و کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. بریدگی های پا می توانند راه رفتن و ورزش کردن را دشوار یا دردناک کنند. کنترل کردن دیابت می تواند خطر بهبودی کند زخم ها شامل زخم پا و مشکلات دیگر را کاهش دهد. در تحقیقی در سال 2013 همبستگی واضحی میان گلوکز خون و بهبود زخم دیده شد. بیمارانی که تحت جراحی برای زخم های مزمن دیابتی قرار گرفته بودند در صورتی که در زمان جراحی گلوکز خونشان تحت کنترل بود احتمال بهبودی کامل آنها بالاتر بود.

چرا دیابت بهبود زخم را تحت تاثیر قرار می دهد؟

1- دیابت مدیریت سطح گلوکز خون را برای بدن دشوار می سازد. وقتی گلوکوز خون به شکل مزمن بالا می ماند، به عملکرد سلول های سفید خون صدمه می زند که منجر به ناتوانی سلول ها در جنگیدن با (غلبه بر) باکتری ها می شود.

2- دیابت به خصوص اگر تحت کنترل نباشد، با چرخش ضعیف خون ارتباط دارد. زمانی که چرخش خون کند می شود، سلال های قرمز آهسته تر حرکت می کنند. این مسئله رساندن مواد لازم به زخم را برای بدن مشکل می سازد. درنتیجه جراحت ها به کندی بهبود می یابند و یا ممکن است اصلا بهبود پیدا نکنند.

3- آسیب سلول عصبی یکی دیگر از فاکتورهای تاثیر گذار بر بهبود زخم است. گلوکز خون کنترل نشده می تواند به سلال های عصبی بدن آسیب برساند، بدین معنی که دیابتی ها دیرتر متوجه جراحت پای خود می شوند. در نتیجه دیرتر جویای درمان می شوند که منجر به بدتر شدن جراحت می شود.

4- اختلال در تعریق، پوست خشک و ترک حورده، عفونت های ناخن های پا و بدشکلی پاها بیشتد در دیابتی ها دیده می شود که منجر به بالا رفتن خطر عفونت های باکتریایی می شود.

5- تحقیقات رفته رفته از اثرات دیابت بر بهبود زخم پرده برداشته اند که شامل موارد زیر می باشند.

6- تضعیف تولید هورمون های مرتبط با رشد و بهبودی

7- کاهش ساخت و بازسازی رگهای خونی جدید

8- تضعیف موانع پوستی

9- کاهش ساخت کولاژن

عوارض

افرادی که در اثر مشکلات عصبی و چرخش خون دیابت دچار عملکرد ضعیف در بهبود زخم می شوند به احتمال زیادی دچار عوارض دیگری نیز می شوند. که شامل بیماری های قلبی، کلیوی و مشکلات بینایی می باشد.

زخمی که درمان نشود معمولا عفونی شده و به شکل موضعی به استخوان و عضله اطراف پخش می شود که به آن استئومیلیت می گویند.

اگر عفونت وارد جریان خون شود، به آن سپسیس می گوسند و می تواند خطر جانی ایجاد کند. گاهی عفونت های شدید می توانند منجر به قطع عضو شوند.

پیشگیری:

استراتژی های پیشگیرانه ی کندی بهبودی زخم به دلیل دیابت شامل کنترل گلوکز خون، مراقبت مناسب از پاها و درمان سریع جراحت ها می باشد.

مراقبت مناسب از پاها شامل:

1- شستشو روزانه پاها

2- خشک کردن و مرطوب کردن با لوسیون

3- پرهیز از پا برهنه راه رفتن

4- گرفتن بادقت ناخن های پا

5- پوشیدن کفش های راحت

6- وارسی روزانه پاها و داخل کفش ها

7- معاینه پاها توسط دکتر در هر مراجعه

8- دیابتی ها باید به دقت زخم های خود را بررسی کنند. درحالی که بهبودی کند برای زخم های دیابتی طبیعی است، باز ماندن آنها طی چند هفته، گسترش یافتن یا ترشح داشتن، یا بیش از حد دردناک بودن طبیعی نیست.

9- دیابتی هایی که به خوبی بیماری را تحت کنترل دارند کمتر دچار زخم های جدی می شوند که بهبود نمی یابد.

10- بیماران دیابتی نوع 1 باید برای همیشه انسولین مصرف کنند. بیماران دیابتی نوع 2 گزینه های بیشتری برای کنترل گلوکز خون خود دارند که شامل چندین داروی ضد-دیابت و انسولین می باشد.

11- بیماران در هر دو نوع دیابت از رژیم کنترل کربوهیدرات بهره ببرند. در مبتلایان دیابت نوع 2، مداخلات مرتبط با سبک زندگی مثل: رژیم غذایی، ورزش، کاهش وزن می توانند به کلی منجر به بهبود قند خون شده و حتی آنان را قادر سازد بدون مصرف دارو دیابت خود را کنترل کنند.

چشم انداز:

زخمی که بهبود نمی یابد می تواند به سرعت برای زندگی فرد تهدید کننده باشد. چشم انداز مثبت برای کندی بهبود زخم به دریافت سریع درمان مناسب بستگی دارد.

مبتلایان دیابت زمانی که زخم های جدی یا دردناک دارند و یا زمانی که زخم عفونی به نظر می رسد و منجر به تب شده و یا بهبودی آن چندیدن روز به طول می انجامد باید به سرعت به دکتر مراجعه کند.

ترکیبی از درمان با آنتی بیوتیک خای قوی، تمیز کردن زخم، درمان جراحی برای جداسازی بافت مرده، و کنترل گلوکز بهتر می تواند کمک کننده باشد. اگر زخم به درمان پاسخگو نباشد، مثل زخم پای دیابتی شدید و پیشرونده، قطع عضو ضروری است.