تقدیم به تو که شیرین ترین شیرینی روزگاری
کودکم بهشت اقتباس کوچکی است از آغوش تو
نمی دانم چطور اما . . .
وقتی اقدام خودجوش پرستار شیرازی مشغول به کار در واحد شیمی درمانی اطفال را دیدم که چه صادقانه در راستای همدردی و هم سویی با کودک خردسال مبتلا به بیماری سرطان، موهای سر خود را تراشید، به خود اندیشیدم چطور می توانم با دردهای تو همسو شوم و درک کنم آنچه را که تو محرومیت از لذت دنیا می دانی و دست از خوردن شیرینی و شکلات کشیده ای!!
کودک شیرینم لحظه ای تامل!!
گرچه از تراشیدن موهای سرم تو را مرهمی نیست!
اما. . .
من و دوستانم تصمیم گرفته ایم در جشن های تولد خویش که یادآور سرور و شادی برای خانواده هایمان است از میوه کیکی استفاده کنیم.
از همین امروز از همین حالا.
آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه به هر قیمتی زندگی کنیم.
امروز با هم بودن را تجربه می کنیم شاید فردا به یاد هم بودن را . . .
پس امروزمان را زیبا می کنیم به حرمت خاطرات فردا!
واحد مشارکت های مردمی بنیاد خیریه پیشگیری و کنترل دیابت
پایان پیام/ش 513
بازتاب خبر: