معرفت به شیرینی حبه های قند
چند روزی است که هنگام شیر خوردن یا چای نوشیدن،
حبه قندی را که می خواهد بخورد داخل نایلونی گذاشته و سپس در کشوی میز تحریرش می
گذارد. این برنامه روتین روزانه رضا کوچولوی 4 ساله شده و وقتی از او جویا می شوم
چرا این کار را انجام می دهد با همان زبان شیرین کودکانه اش می گوید:
" امین دوستم چند روزیه توی مهد
کودک کیکش رو نمی خوره، ازش پرسیدم چرا نمی خوری؟ گفت: بابام دیگه پول نداره هر
هفته برام یه شیشه انسولین بخره و به من تزریق کنه، حالا بجاش دو هفته ای یه بار
یه شیشه انسولین می گیره! حالا منم باید کیک و شیرینی کمتر بخورم!! "
اما رضا کوچولو با واژه انسولین بیگانه است و
این دفعه برای فهم این موضوع به سراغ مربی اش می رود. رضا می پرسد؟ " نگار جون، انسولین چیه؟ واسه چی امین
انسولین تزریق می کنه؟ چرا امین کیک نمی خوره؟ . . ."
این بار مربی با زبانی کودکانه و قابل درک
برای یک کودک 4 ساله، توضیحاتش را بیان می کند و آنچه در میان جملاتش می درخشد این
است:
*
هر قطره مایع حیات ( انسولین) برای امین برابر است با یک حبه قند! *
و حالا او نه یک کودک بلکه قهرمانی است که حبه
های شیرین قند را جمع می کند تا برای دوست صمیمی اش امین کوچولو انسولین بخرد!!!
من و شما چطور ای یاور همراه همیشگی؟!
چه شیرین سخن و درست گفتار است شیخ اجل که می
گوید:
" بهشت عدن اگر خواهی بیا با
ما به میخانه که از پای خمت روزی
به حوض کوثر اندازیم"
واحد مشارکت های مردمی بنیاد
خیریه پیشگیری و کنترل دیابت
پایان پیام / ش148
روابط عمومی بنیاد بین المللی کنترل و پیشگیری دیابت
انجمن توسعه سلامت مهر پارسی
