برای بهبود جهان چه کرده ایم؟
لطفا این گزاره ها را در نظر بگیرید : - من کار خودم را انجام می دهم و دنبال منفعت برای خودم هستم
- منفعتی که دیگران برای خودشان به دست آورند برایم جالب توجه نیست !
- منفعت من اگر موجب زیان دیگری شود برایم مهم نیست!
- منفعت من وابسته به زیان دیگری است !
به نظر من هر کس هر کجاست و هر چه می کند باید به این پرسش ها پاسخ دهد زیرا در خواهد یافت کسب و کارش تا چه اندازه حلال و انسانی است ! پاسخ ها نشان می دهند کجای جهان ایستاده ایم و چه می کنیم . دردو گزاره نخست شاید شانه بالا انداخته و بگوییم اینگونه نگرش مگرچه اشکال دارد ؟ اما پاسخ مثبت به دو گزاره واپسین به شدت رسواگر است ! پروفسور آنا فربل ستاره شناس می گوید اگر یک شب همه مردم جهان همه منابع روشنایی خود را خاموش کنند وهمه جا تاریک شود فرصتی پیش آید تا همه با هم به آسمان شب ، ستاره ها و راه شیری نگاه نمایند آنگاه درخواهند یافت که سرنوشت انسان ها چقدربه هم وابسته است . بسیاری گاهان حق احترام به حریم شخصی و زندگی خصوصی بهانه ای می شود برای بی تفاوتی ما، گاه این حق سرپوشی می شود برای شانه خالی کردن از انجام وظایف اجتماعی مان .گاه به هم نوع مان که درزیرآسمان همین شهر رنج می کشد چشم می بندیم رنجی که گاه از بیماری است، گاه ازفقر و بیشتر ازهر دو.باور اینکه بیمار به تندرست یا دارا به نادار وابسته اند تنها یک امر اخلاقی نیست ، رفاه عمومی یک بایستگی اجتماعی است که اگر محقق نشود به فقر بیشتر ، فاصله طبقانی ، بزه ، بیماری های فراگیر و خشونت های اجتماعی می انجامد تا جایی که بیش از هفتاد سال است که دولت ها در جهان به صورت نظام مند به دنبال ارتقای سطح اقتصادی معیشت شهروندان وجایگزینی آنها ازطبقه فقیربه طبقه متوسط هستند . این اقدام دولت ها به هر انگیزه که باشد حکایت از اهمیت این موضوع دارد که انسان فقیر مالیات نمی دهد ، آنگونه که باید آموزش نمی بیند ، ازبهداشت و سلامت شخصی و عمومی بی بهره است ، کتاب و روزنامه نمی خواند ، به سینما و نمایش و ... نمی رود ، مشارکت اجتماعی ندارد و گاه به دلیل فقرش اجتماع ستیز هم می شود .برخورداری یکسان و بدون تبعیض همگان به رفاه عمومی ، آموزش و بهداشت و درمان یک حق است که در قانون اساسی کشورمان بدان تصریح شده اما مسئولیت های اجتماعی ما را رفع نمی کند ! از آمدن و رفتن ما سودی کو ؟ هنگامی که جهان بر گرد خودخواهی های آدمی می گرددو بسیاری از جنگ ها ، قتل ها و آسیب ها ازسر آز و دروغ بر می آید ؟ از زمانی که زیان و رنج دیگری برای ما مفهومی نداشته باشد یا از آن بدتر هنگامی که به هر حیله از رنج و ناآگاهی دیگران جیبمان را پر می کنیم .سعدی در هفت قرن پیش فرمود: تو تا کزغم دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی !وظیفه اجتماعی ما چیست؟ دریافتن اینکه چه می توانیم برای بهبود جهان بکنیم کار دشواری نیست، هر گونه کنش انسانی برای افزایش آگاهی و ایجاد شغل برای نیازمندان ، سیر کردن شکم فقیران، تامین هزینه های پیشگیری و درمان ایشان شایان انجام و ارزشمند است از سوی دیگر نباید نگهداری شایسته از آب ، هوا ، خاک ، گیاهان و جانداران را ازیاد ببریم .اگر بتوان فقر را از یک جامعه ریشه کن نمود بزرگ ترین خدمت را به آن جامعه کرده ایم ،فقر اقتصادی و فقر فرهنگی دو بال پرنده ی شوم عقب ماندگی یک جامعه اند ، اگر در شهری گام بر می دارید که حاشیه دارد نسبت به توسعه آن شهر تردید داشته باشید ، تن دادن به ناچاری و زندگی خفت بار و باری به هر جهت در مناطق حاشیه شهرها توسعه انسانی و کمال جامعه را بر نمی تابد .آدمیان اگر توسعه یابند خود آنها جامعه را توسعه خواهند داد . بیایید یک بار برای همیشه از خود بپرسیم برای بهبود جهان چه کرده ایم؟